Şükür Secdesi

Şükür secdesi, bir nimetin kazanılmasından veya bir
felâket ve musibetin kalkmasından ve bunların benzeri işlerden dolayı kıbleye
yönelerek tekbir alıp secdeye varmak, hamd ile tesbihde bulunup şükrettikten
sonra, yine tekbir ile secdeden kalkmaktır. Bu da tilâvet secdesi gibidir.
Şükür secdesi müstahabdır. Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)
ile ashabın ileri gelenlerinden çokları şükür secdesi yapmışlardır. Peygamber
Efendimiz, Ebu Cehil'in başını kesilmiş görünce, beş defa şükür secdesine varmışlardı.
Bir nimetin yüz göstermesi ve bir musibetin kalkması
gibi bir sebeb olmaksızın yapılacak şükür secdeleri ne bir sünnettir, ne de
mekruhtur. Fakat namaz bittikten sonra bu şekilde secde yapılması mekruhtur.
Çünkü bunu da, namazın vaciblerinden veya sünnetlerinden sanacak kimseler
bulunabilir. Böyle bir inanca sebebiyet verecek her mubah şey kerahetten uzak
kalmaz.